28.05.2014 - Μαίρη Χαρίσκου – 1 ΣΧΟΛΙΟ

Φαντασία vs Πεζή Καθημερινότητα: εσύ τι παραμύθια θα διαλέξεις για το παιδί σου;

Μια φορά κι έναν καιρό ήμουν κι εγώ παιδί. Τα έφερε έτσι η ζωή που η μαμά Ισμήνη δούλευε κι όταν γυρνούσε πτώμα από τη δουλειά με το ζόρι άντεχε ξύπνια κανένα δίωρο. Εμένα όμως μου άρεσαν τα παραμύθια και η μαμά Ισμήνη σπανίως προλάβαινε να μου διαβάσει παραμύθια.

Είδα κι απόειδα ότι δουλειά δε γίνεται έτσι κι αποφάσισα να μάθω να διαβάζω. Δε ξέρω πως ακριβώς το κατάφερα αλλά ήξερα να διαβάζω πριν να πάω σχολείο. Νομίζω πως μου έκανε μαθήματα μια μεγαλύτερη γειτονοπούλα σαν παιχνίδι. Τα παραμύθια μου τα αγόραζα μόνη μου από το ψιλικατζίδικο της κυρα Ειρήνης, τρια στενά από το σπίτι μου. Φυσικά και πήγαινα μόνη μου μέχρι το ψιλικατζίδικο, τότε ήταν άλλα χρόνια κι εμείς ήμασταν αλάνια από κούνια. Να σκεφτείς ότι η τελευταία φορά που με συνόδευσαν ως το σχολείο ήταν στο νηπιάγωγειο, το δημοτικό ήταν πολύ κοντά στο σπίτι μου.

paramythi

Αλλά λέγαμε για τα παραμύθια. Που λες μου άρεσαν τα παραμύθια με μακρινά βασίλεια, δάση και μαγεμένα κάστρα. Αν είχαν και μερικές όμορφα ζωγραφισμένες εικόνες ήταν η καλύτερη μου, μπορούσα να γυρίσω ολόκληρη κινηματογραφική ταινία στο μυαλό μου. Και άλλες φορές έφτιαχνα δικά μου παραμύθια. Τα λάτρευα τα παραμύθια, κι ακόμα τα λατρεύω για να λέμε την αλήθεια.

Μια φορά όμως αδερφάκι μου τι ξενέρα που έπαθα… έδωσα τα ωραία μου λεφτουδάκια και πήρα ένα παραμύθι που δεν είχε ούτε κάστρα, ούτε δάση, ούτε μαγεμένες πριγκήπισσες. Τίποτα σου λέω! Δε μπορείς να φανταστείς νεύρα που είχα. Δυο χαζοχαρούμενα παιδάκια είχε που πήγαιναν σχολείο. Λες και αυτό έχει κάτι ενδιαφέρον. ΠΟΥ ειναι το παραμύθι ρε φίλε; κάτι ηλίθια μικρά στιχάκια με ομοιοκαταληξία είχε μόνο. ΠΛΑΚΑ ΜΟΥ ΚΑΝΕΙΣ; ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ;

Τι να φανταστώ εγώ μετά το βράδυ πριν κοιμηθώ; τα χαζοχαρούμενα που πήγαιναν σχολείο χέρι-χέρι;  Τι ιστορίες να φτιάξω με το μυαλό μου; τι εικόνες να χρωματίσει η φαντασία μου;

Άσε με να ταξιδέψω σε κόσμους μακρινούς, με πλάσματα μαγικά, μη με δένεις χειροπόδαρα στην πεζή, βαρετή καθημερινότητα σου, έχω καιρό για αυτήν όταν θα μεγαλώσω.  Τι θα καταλάβεις αν κλέψεις τη φαντασία μου από τώρα; ε; Άσε με σου λέω…