8.02.2011 - Updated 17.07.2017 - x-psilikatzoy – 3 ΣΧΟΛΙΑ
Όσους ρώτησα, κανείς δεν ξέρει τη στραγαλόσκονη. Κι όμως, παρέα με τα λουκουμοσαντουιτσάκια (θα γράψω και για αυτά κάποια στιγμή) πρόκειται για λιχουδιά από τις λίγες!
Θυμάμαι ακόμη τη φασαρία από το αρχαίο μας μπλέντερ όταν έπειτα από μπόλικα παρακάλια αποφάσιζαν να μας κάνουν το χατήρι και να μας φτιάξουν στραγγαλόσκονη. Σιγά την ταλαιπωρία τους λέγαμε, δυό λεπτά βαβούρα και έτοιμο το γλυκάκι μας. Και όντως, έτσι ήταν.
Μας άρεσε τρομερά, γιατί ήταν το μόνο από τα “γλυκά” που μπορούσαμε να το μοιράσουμε στα πλαστικά πιατάκια των παιδικών κουζινικών μας και να κάνουμε ένα αυθεντικό τσάι πάρτι με τα όλα του. Μπορούσαμε να το φάμε με τα μικροσκοπικά πλαστικά κουταλάκια και να λυσάξουμε να πίνουμε νερά από τα φλυτζανάκια για να πάει η σκόνη κάτω. Ήταν πραγματικά από τις αγαπημένες μας λιχουδιές.
Photographer: cowbite
Πριν γράψω τη συνταγή (από μνήμης) έψαξα στο ίντερνετ μήπως και λέει τίποτα αλλά δεν βρήκα ούτε μία εγγραφή. Έτσι, για να μην ξεχαστεί τέτοιο έδεσμα είπα να το αναφέρω και παρακαλώ όποιος ξέρει περισσότερα για αυτό ας βοηθήσει, ε;
Η συνταγή είναι πανεύκολη. Λίγα στραγάλια (νομίζω μαλακά) και λίγη ζάχαρη άχνη. Τα αλέθεις μαζί στο μπλέντερ και μοιράζεις τη σκόνη σε ποτηράκια για να φαγωθεί με κουτάλι. Πολλές φορές έριχνα και λίγη μερέντα ή μέλι αλλά και σκέτη, η στραγαλόσκονη ήταν κορυφή.
Δοκιμάστε την και θα με θυμηθείτε! ;)
Ειναι από τις λιγες λιχουδιες που θυμάμαι με ομορφες αναμνήσεις από το παρελθόν. Η γιαγια μου συνήθιζε να το κάνει με σκληρα στραγγάλια και κανονική ζάχαρη στο μπρούντζινο γουδί.
Τη στραγαλοσκονη την αγοραζα μικρος, απο το καφεκοπτειο/πωλειο.Αφρατο αναλατο στραγαλι αλεσμενο στη μηχανη του καφε. [Ισως γνωριζετε τον ρεβυθοκαφε. Σ’εποχη ελειψις καφε η νοθεια με ρεβυθι ηταν διαδεδομενη, απο μισο-μισο εως …σκετο ρεβυθι.Σημερα κυκλοφορει στο εμποριο και συσκευασμενο ως υποκαταστατο του καφε.] Στο ζαχαροπλαστειο του θειου μου που δουλευα, τη στραγαλοσκονη την εβαζαν στα μνημοσυνα. Εστρωναν τα κολλυβα[βρασμενο σιταρι κτλ.] στη πιατελα κ πριν στρωσουν την ζαχαρη αχνη απο πανω, εβαζαν μια στρωση στραγαλοσκονη. Διατηρουσαν ετσι ανεπαφα, απο την υγρασια του βρασμενου σταριου, την ομορφα στρωμενη αχνη κ το στολισμα.
Εδώ έβαλε πάλι το χέρι της η γιαγιάκα μου.Μας άλεθε στραγάλια(τότε στο γουδι),τώρα στο multi,με ζάχαρη άχνη κιέριχνε μέσα λίγες σταγόνες ροδόνερο.Ενίοτε,ανακάτευε και λίγα αμύγδαλα ξεφλουδισμένα και λίγη καρυδόψυχα.ΘΕΙΚΑ!!!