16.01.2008 - Updated 16.07.2017 - Μαίρη Χαρίσκου – 33 ΣΧΟΛΙΑ
Γνωρίζουμε πόσο ευαίσθητοι είναι οι γονείς που περιμένουν να γεννηθεί το αγγελούδι τους. Και τους πιέζουν όλοι, με κάθε τρόπο.
Σε λίγο καιρό, θα γεννηθεί η δεύτερη ανιψιά μου. Ίσως γι’ αυτό θέλησα να ψάξω περισσότερο το θέμα της φύλαξης βλαστοκυττάρων.
Σαφέστατα δεν αρνούμαι πως είναι σημαντικά. Και πιστεύω πως με το πέρασμα των χρόνων πιθανότατα να είναι σωτήρια για πολλά ιατρικά προβλήματα.
Στο σήμερα όμως, τα πράγματα είναι λίγο σκοτεινά. Κι ίσως περισσότερο ο φόβος των Ιουδαίων, να είναι αυτός που ωθεί τους γονείς στο να χρυσοπληρώνουν τη φύλαξη τους σε ιδιωτικές τράπεζες αμφιβόλου ποιότητας.
Φυσικά, τα πράγματα θα ήταν ευκολότερα αν υπήρχαν περισσότερες δημόσιες τράπεζες φύλαξης. Προς το παρόν όμως, οι δυνατότητες φύλαξης χωρίς κόστος είναι σε βρεφικό στάδιο ακόμα.
Κάποτε, συζητούσα με τον αδερφό μου για άσχετο θέμα. Μου είπε θυμάμαι, πως οι πιο ακριβοπληρωμένοι πωλητές ασχολούνται με το χώρο της Ιατρικής. Και δεν είχε και άδικο για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους. Η ελπίδα πάντοτε ήταν χρυσοπληρωμένη. Την πουλάνε αιώνες τώρα με διάφορες μορφές.
Δεν είμαι αντίθετη στην έρευνα για τα βλαστοκύτταρα. Αντιθέτως. Τη στηρίζω και πιστεύω πως μπορούμε να περιμένουμε πολλά στο μέλλον. Είμαι αντίθετη όμως στην εκμετάλλευση που γίνεται στο όνομα των βλαστοκυττάρων.
Γνωρίζουμε πόσο ευαίσθητοι είναι οι γονείς που περιμένουν να γεννηθεί το αγγελούδι τους. Και τους πιέζουν όλοι, με κάθε τρόπο. Προσωπικά το θεωρώ ανήθικο να τους βάλεις μπροστά σε ένα τέτοιο δίλημμα. Οι περισσότεροι ζορίζονται στη σκέψη. Και τελικά για αυτό το απειροελάχιστο “αν” κόβουν χρήματα από αλλού για να πληρώσουν τις τράπεζες φύλαξης βλαστοκυττάρων.
Δημόσιες Τράπεζες φύλαξης βλαστικών κυττάρων
Δυστυχώς δεν υπάρχουν πολλές δημόσιες τράπεζες φύλαξης βλαστικών κυττάρων στην Ελλάδα. Κι αυτό σημαίνει πως δεν είναι όλα τα νοσοκομεία συμβεβλημένα με δημόσιες τράπεζες φύλαξης βλαστοκυττάρων.
Όταν προσφέρεις τα βλαστικά κύτταρα σε μια δημόσια τράπεζα φύλαξης, τα πράγματα είναι λίγο διαφορετικά από ότι αν τα δώσεις σε μια ιδιωτική τράπεζα.
- Δεν πληρώνεις
- Δεν φυλάσσονται για προσωπική χρήση
- Προσφέρονται σε όποιον μπορεί να τα χρειαστεί
- Ο δότης έχει προτεραιότητα στην περίπτωση που τα χρειαστεί
- Είναι συμβεβλημένες με άλλες δημόσιες τράπεζες και υποχρεωμένες να αναζητήσουν βλαστικά κύτταρα σε όλες τις τράπεζες φύλαξης του κόσμου
Δημόσια τράπεζα φύλαξης στην Ελλάδα λειτουργεί στην Ακαδημία Αθηνών ( η οποία συνεργάζεται με το νοσοκομείο “Αττικόν” και την κλινική “Έλενα Βενιζέλου”, τηλ.: 210 659341) και προωθείται η δημιουργία άλλης μιας στο Νοσοκομείο Παπαγεωργίου της Θεσσαλονίκης.
Κάπου ανάμεσα στις Δημόσιες και τις Ιδιωτικές
Στις 11/12/2007 εγκαινιάστηκε η Τράπεζα Αρχέγονων Κυττάρων του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών (ΕΙΕ) που όμως είναι ουσιαστικά μια σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού φορέα με την εταιρία Biohellenika.
Ιδιωτικές τράπεζες φύλαξης βλαστικών κυττάρων
- Το κόστος είναι κάπου ανάμεσα στα 1500-3000 ευρώ
- Ο χρόνος φύλαξης είναι περίπου 20 έτη. Μετά θα πρέπει να πληρώσει το ίδιο το παιδί για να συνεχίσουν να φυλάσσονται.
- Δεν είναι συμβεβλημένες με άλλες τράπεζες φύλαξης. Έτσι μειώνουν τις πιθανότητες εύρεσης κατάλληλων μοσχευμάτων
- Κανείς δεν εγγυάται πως μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα βλαστικά κύτταρα (ο σωστός όρος είναι στελεχιαία κύτταρα ή αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα) από το ίδιο το παιδί διότι η αυτόλογη μεταμόσχευση είναι τις περισσότερες φορές άσκοπη. Αυτό καθιστά τα κύτταρα αυτά άχρηστα μια και δεν μπορεί να γίνει “ανταλλαγή” με κύτταρα άλλου ατόμου.
- Στατιστικά, 5 έως 7 στους 10 γονείς πληρώνουν για κάτι που δεν υπάρχει.
Φοβάμαι όλα αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα
Κάτι ακόμα που πρέπει να σκεφτούμε, είναι πως δεν υπάρχει κάποια νομοθετική ρύθμιση από όσο γνωρίζω, που να διασφαλίζει την πρόσβαση στα βλαστικά κύτταρα των διάφορων τραπεζών. Πιθανότατα να ανήκει στη σφαίρα της φαντασίας, όμως η πιθανότητα αποκωδικοποίησης του dna είναι δυνατή και η πρόσβαση στα στοιχεία του δότη λίγο επίφοβη.
Κι αυτό δε θα με πείραζε τόσο σε άλλη περίπτωση, άλλωστε υπάρχουν πάρα πολλοί δότες οργάνων σήμερα στην Ελλάδα. Η μικρή λεπτομέρεια όμως που κάνει τη διαφορά, είναι πως αποφασίζουμε εμείς για ένα πλάσμα που ακόμα δεν έχει γεννηθεί.
Σχετικές δημοσιεύσεις στο internet
- Τρόμος σε τιμές λογικές – από έναν Κύπριο πατέρα
- Cord blood και Cord blood Bank – από τη Wikipedia
- University of Michigan
- Βλαστικά Κύτταρα Νεογνών, η βιομηχανία της ελπίδας – της Ιωάννας Σουφλέρη για το ΒΗΜΑ Science
- Το δίλημμα της αποθήκευσης των βλαστοκυττάρων – του Τάσου Οικονόμου για την Καθημερινή
- Τα βλαστοκύτταρα, η έρευνα και το ανύπαρκτο θεσμικό πλαίσιο στην Ελλάδα – από τον καθηγητή Γενετικής Σ.Ν. Αλαχιώτη για το ΒΗΜΑ Science
Δεν ξέρω αν είναι απολύτως ορθές ορισμένες κρίσεις. Το κέρδος των εταιρειών -που δεν είναι και μικρό κατά κεφαλή- στηρίζεται στην ελπίδα ότι στο μέλλον τα βλαστοκύτταρα θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από τους δότες. Είναι μία γονεϊκή επένδυση για την υγεία των παιδιών τους, χωρίς να είναι βεβαια σίγουρο ότι θα μπορούν να χρησιμοποιηθούν.
Πως μπορεί να είναι επένδυση κάτι που κανείς δεν είναι σίγουρος ότι μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε μια ώρα ανάγκης;
και τα συγχωροχάρτια για την ελπίδα τα πλήρωναν σε μια άλλη εποχή, έτσι δεν είναι;
ΚΑΛΗ ΚΑΙ Η ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΙΑ.
Μάλλον έχεις κάποιο πρόβλημα στο να διαχωρίσεις κάτι που είναι διαφήμιση από κάτι που είναι είδηση.
Τίποτα χρήσιμο έχεις να προσθεσεις για το θέμα ή απλά είχες νευράκια και ήρθες να ξεσπάσεις;
έχεις τύψεις που δε τα κράτησες έλενα…
Γι’ αυτό δεν είναι τόσο απλό το θέμα των βλαστοκυττάρων
Αν υποθέσουμε ότι δεν κρατήσει κάποιος τα βλαστοκύτταρα του παιδιού του, εκείνο αρρωστήσει και ο γιατρός έρχεται και σου λέει θέλουμε τα βλαστοκύτταρα του παιδίο για να γίνει καλά ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΤΕ?????????
Δεν θέλω να έχω τύψεις. Για αυτό και θα τα κρατήσω φυσικά. Αν σκεφτείς επίσεις πόσες χαζομάρες αγοράζουμε κάθε μέρα και πόσο εύκολα σκορπάμε τα χρηματά μας δεξιά και αριστερά. Ε! νομίζω ότι αξίζει να δώσω 2000€ για την κόρη μου και ας μην τα χρησιμοποιήσω ποτέ. Ας είναι ένα δώρο που να της είναι πραγματικά ΑΧΡΗΣΤΟ…..
Αγαπητή Έλενα,
Mου φαίνεται ότι θα προστεθείς και εσύ στους γονείς που νομίζουν πως αξίζει να ” επενδύσουν ” ιδιωτικά.
Να σε ενημερώσω όμως για 2 πράγματα:
1. Τα κύτταρα δεν θα μπορέσεις ποτέ να τα χρησιμοποιήσεις στο παιδί σου γιατί αποτελούν αυτόλογο μόσχευμα- βασικά έτσι τα αχρηστεύεις και για άλλα παιδιά που θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν πραγματικά.
2. Αν το αίμα του λώρου δεν είναι αρκετό στην ιδιωτική τράπεζα μένεις στο μηδέν. Στην Δημόσια όμως το παιδί σου εγγράφεται στο μητρώο και μπορείς να γίνεις λήπτρια από άλλο παιδι- δεν αξίζει τον κόπο?
Φιλικά,
Δρ Στάθης
Εγω αυτο που καταλαβα ειναι πως εχουν δημιουργησει ενα κλιμα τρομου προς τους γονεις,για να εξασφαλισουν προς οφελος της επιστημης τις ποσοτητες,των μοναδικων αυτων βλαστοκυτταρων,που χρειαζονται(και σε μεγαλη γκαμα)για να κανουν τις ερευνες τους.Τουλαχιστον ελπιζω οτι και αν κανουν να το κανουν προς οφελος δικο μου χωρις να με αντιμετωπιζουν ως πειραματοζωο.
Παραταυτα ως μελλοντικος γονεας,σκεπτομενος το καλο του παιδιου μου,πιθανον να τα κρατησω τα βλαστοκυτταρα.Ειμαι και εγω σε μεγαλο διλημα.Αν τα κρατησω τελικα πιστευω πως ο κ Δρ Σταθης εχει δικιο.
Σε ένα τόσο δύσκολο δίλημα όσοι μέλλοντες γονείς και να μπουν παντα θα βρίσκονται στην πολύ δύσκολη θέση να απόφασίσουν. Όλοι μας στην σκέψη και μόνο των τύψεων που θα έχουμε αν τελικά μετά από 10 χρόνια τα βλαστοκύτταρα που δεν κρατήσαμε θα έσωναν την ζωή του παιδιού μας, παγώνουμε. Αναρωτιέμαι λοιπόν δεν θε πρέπει ένα νομοθετικό πλαίσιο να μας βγάζει από αυτή την δύσκολη θέση και να καθορίζει το τι πρέπει να γίνεται.Όσον αφορά την ασφάλεια των εργαζομένων ο νομοθέτης δεν επιτρέπει σε κανέναν να εργάζεται ανασφάλιστος. Γιατί δεν υπάρχουν και ιδιωτικές τράπεζες αίματος. Μήπως εκεί δεν υπάρχει η ελπίδα σαν διαπραγματευτικό ατού? Διαφωνώ οτι οι καλύτεροι πωλητές ασχολούνται με τα θέματα υγείας. Θεωρώ ότι η ελπίδα είναι το πιο εύκολο πράγμα να πουλήσεις.
Κάποιοι θεωρούν ότι με 2000 έκαναν το χρέος τους απέναντι στο παιδί τους.Αυτοί σταμάτησαν το κάπνισμα την περίοδο της εγκυμοσύνης?
Τελοσπάντων θεωρώ εκμετάλευση το να με βάζουν να αποφασίσω για ένα θέμα που ακόμη και οι γιατροί δεν συμφωνούν. Πως εγώ μπορώ να έχω καλύτερη κριση από αυτούς?
Μήπως τους συμφαίρει να το αποφασίζω εγώ γιατι εγώ δεν πρόκειται να πω όχι στην ελπίδα?
Δυστυχώς θα την αγοράσω και εγώ!
Για ακόμη μία φορά δημοσιεύονται στον τύπο οι απόψεις μερίδας οργανωμένων αιματολόγων, σχετικά με τις χρήσεις των βλαστικών κυττάρων του ομφαλικού αίματος καθώς και για τη λειτουργία των ιδιωτικών τραπεζών κρυοσυντήρησης, οι οποίες παρέχουν υπηρεσίες οικογενειακής φύλαξης κυτταρικών μοσχευμάτων. Οι απόψεις αυτές βεβαίως δεν είναι καθόλου άγνωστες αφού έχουν αποτελέσει εδώ και χρόνια υλικό για διάλογο, τόσο στη χώρα μας όσο και στο εξωτερικό. Οι απόψεις αυτές έχουν αναρτηθεί από τους εκφραστές τους στο διαδίκτυο, έχουν αποσταλεί σε όλα τα Πανεπιστήμια της χώρας και έχουν και στο παρελθόν δημοσιευθεί στον τύπο. Στις θέσεις της ελληνικής αιματολογικής εταιρείας (ΕΑΕ) έχουν από πολύ καιρό απαντήσει γραπτά, έγκριτοι έλληνες πανεπιστημιακοί, ενώ οι ακραίες απόψεις της ΕΑΕ δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν την αποδοχή της ευρύτερης επιστημονικής κοινότητας.
Η Ένωση Ελληνικών Τραπεζών Ομφαλικού Αίματος (ΕΕΤΟΑ) αποτελεί, τη στιγμή αυτή, το μοναδικό εν λειτουργία ελληνικό φορέα με καταστατικό σκοπό τη διενέργεια ελέγχων για την τήρηση των κανόνων ορθής λειτουργίας των ελληνικών τραπεζών κρυοσυντήρησης. Η ΕΕΤΟΑ έχει επίσης απαντήσει αναλυτικά και λεπτομερώς σε όλα τα επιχειρήματα της Ελληνικής Αιματολογικής Εταιρίας, επιστημονικά ή και ιδεολογικά.
Είμαστε της άποψης ότι η εκλαΐκευση της επιστήμης είναι μεν απολύτως χρήσιμη, υπόκειται ωστόσο αντικειμενικά σε περιορισμούς που προέρχονται τόσο από την έκταση του χώρου που διατίθεται γι’ αυτήν, όσο και από το επίπεδο των επιστημονικών γνώσεων εν γένει του αναγνωστικού κοινού. Για το λόγο αυτό, θα πρέπει σε κάθε σχετικό δημοσίευμα να περιγράφονται ισοβαρώς οι όποιες αντικείμενες θέσεις, προκειμένου να τεθούν οι βάσεις (και όχι να εξαχθούν τα συμπεράσματα) του σχετικού διαλόγου. Για την εξαγωγή των συμπερασμάτων καταλληλότερα είναι τα αντίστοιχα επιστημονικά συνέδρια – στα οποία ως τώρα οι θέσεις που επιπόλαια και άκριτα συχνά δημοσιεύονται δεν έχουν βρει γόνιμο έδαφος.
Επειδή επιλέγουμε να εκφραζόμαστε ως επιστήμονες και όχι ως δημαγωγοί, δεν έχουμε ως σήμερα αντεπιτεθεί με ένταση αντίστοιχη αυτής των επιθέσεων που δεχόμαστε. Είμαστε απόλυτα πεπεισμένοι ότι το μέλλον θα μας δικαιώσει, όπως άλλωστε συνέβη με πολλές αντίστοιχες εφαρμογές της σύγχρονης βιοϊατρικής – θυμίζουμε απλώς τα όσα γραφικά δημοσιεύονταν στις αρχές της δεκαετίας του ‘80 για τις τεχνικές υποβοηθούμενης αναπαραγωγής…
Αυτόλογες μεταμοσχεύσεις στελεχιαίων αιμοποιητικών κυττάρων (βλαστοκυττάρων)
Το βασικό επιχείρημα των πολέμιων της οικογενειακής – ιδιωτικής φύλαξης, στηρίζεται στην άποψη ότι: «όταν ένα παιδί νοσήσει νωρίς στη ζωή του από κάποια αιματολογική κακοήθεια, το ομφαλικό του αίμα επίσης νοσεί ή θα νοσήσει». Η παραδοχή αυτή προφανώς δεν ισχύει, παρά μόνο στη μειοψηφία των περιπτώσεων. Ακόμη κι αν μία αιματολογική κακοήθεια έχει κληρονομικά ή γενετικά αίτια (ύπαρξη προλευχαιμικών κλώνων στο αίμα) τούτο ουδόλως συνεπάγεται την υποχρεωτική εκδήλωση της νόσου. Αν συνέβαινε αυτό, θα έπρεπε όλα τα ομφαλικά μοσχεύματα, που προέρχονται από δωρεά, να ελέγχονται γενετικά για την ύπαρξη τέτοιων κλώνων ή εναλλακτικά, να παρακολουθείται η υγεία κάθε νεογνού – δότη ως τα πρώτα (πόσα;) έτη της ζωής του και να αφαιρείται από τη δημόσια δεξαμενή τυχόν δείγμα, που προέρχεται από παιδί το οποίο έχει στη συνέχεια νοσήσει. Κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει σε καμία δημόσια τράπεζα του κόσμου, ενώ οι οδηγίες του NETCORD, που θέτουν τα διεθνή πρότυπα ποιότητας των ομφαλικών μοσχευμάτων, δεν αναφέρουν πουθενά την ανάγκη διενέργειας γενετικών ελέγχων για την ύπαρξη προλευχαιμικών κλώνων. (Jim van Dongen et al 1999, Leukemia 13, 1901-1928)
Στην πραγματικότητα, χιλιάδες αυτόλογες μεταμοσχεύσεις βλαστικών κυττάρων πραγματοποιούνται κάθε χρόνο για την αντιμετώπιση αιματολογικών παθήσεων και κακοηθειών. Με βάση τα στοιχεία του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων (ΕΟΜ), το 2002 έγιναν στην Ελλάδα 206 μεταμοσχεύσεις προγονικών αιμοποιητικών κυττάρων, από τις οποίες οι 119 ήταν αυτόλογες (ποσοστό 57.7%).
Σύμφωνα με πρόσφατα στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στον τύπο (Το Βήμα 9/11/08), το 2007 στην Ελλάδα πραγματοποιήθηκαν 369 μεταμοσχεύσεις αιμοποιητικών κυττάρων, από τις οποίες οι 248 ήταν αυτόλογες (ποσοστό 67,2%).
Ανάλογα είναι τα στοιχεία και για την Ευρώπη. Βάσει EBMT (European Bone Marrow Transplantation Society) το 63.2% των μεταμοσχεύσεων στην Ευρώπη είναι επίσης αυτόλογες.
Κι ενώ οι παραπάνω μεταμοσχεύσεις αφορούν σε βλαστοκύτταρα που προέρχονται από τον μυελό των οστών των ίδιων των ασθενών (ο οποίος περιέχει όμοια κύτταρα με αυτά του ομφαλικού αίματος), το έτος 2007, πραγματοποιήθηκε και η πρώτη επιτυχής μεταμόσχευση αυτόλογων ομφαλικών βλαστοκυττάρων, για τη θεραπεία ενός 3χρονου παιδιού που έπασχε από Λευχαιμία (Ammar Hayami et al. 2007, Pediatrics 119,e296-e300). Το 2004 είχε προηγηθεί η χρήση αυτόλογων ομφαλικών μοσχευμάτων για τη θεραπεία μιας άλλης εξίσου σοβαρής αιματολογικής ασθένειας, της Απλαστικής Αναιμίας (Steven M. Fruchtman et al. 2004, Biology of Blood and Marrow Transplantation, 10:741-742).
Τέλος, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι, εκτός από τις περιπτώσεις όπου υπάρχει αποδεδειγμένη προδιάθεση αιματολογικού ή άλλου καρκίνου, πολλές αιματολογικές κακοήθειες είναι επίκτητες, όπως για παράδειγμα αυτές που εμφανίζονται εξαιτίας της έκθεσης ενός ατόμου σε καρκινογόνα χημικά ή ακτινοβολίες. Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις ένα αυτόλογο ομφαλικό μόσχευμα θα μπορούσε να αποβεί σωτήριο.
Η υποεπιτροπή πιστοποίησης (accreditation subcommittee) της ευρωπαϊκής ομάδας μεταμόσχευσης αίματος και μυελού (EBMT Group) εκδίδει τακτικά ειδικές εκδόσεις για τις τρέχουσες πρακτικές στις μεταμοσχεύσεις αιμοποιητικών κυττάρων, για αιματολογικές ασθένειες, συμπαγείς όγκους και ανοσολογικά νοσήματα, με κύτταρα που προέρχονται από τον μυελό των οστών, το περιφερικό αίμα και το ομφαλικό αίμα. Σε πρόσφατη έκδοση, όπου περιλαμβάνονται τα αποτελέσματα από 16 ευρωπαϊκά μεταμοσχευτικά κέντρα (Ljungman P et al. Bone Marrow Transplant. (2006), παρουσιάζεται σειρά αιματολογικών και μη νοσημάτων, με ενδείξεις για αυτόλογες μεταμοσχεύσεις, αλλογενείς μεταμοσχεύσεις από συγγενικό δότη και αλλογενείς μεταμοσχεύσεις από μη συγγενικό δότη, ανάλογα με το είδος και την εξέλιξη της πάθησης.
Τέλος. είναι σημαντικό να αναφερθεί, ότι ακόμα και στις περιπτώσεις όπου απαιτείται μεταμόσχευση βλαστοκυττάρων από άλλο άτομο, ένα ιστοσυμβατό συγγενικό μόσχευμα (όπως για παράδειγμα το δείγμα ενός αδερφού, που έχει φυλαχθεί σε μία οικογενειακή τράπεζα) δίνει σημαντικά μεγαλύτερες πιθανότητες επιβίωσης (63% ζωντανοί ένα χρόνο μετά), συγκριτικά με ένα μη-συγγενικό μόσχευμα ίδιας ιστοσυμβατότητας (29% ζωντανοί ένα χρόνο μετά)(Gluckman E et al. N Engl J Med. 1997 Aug 7;337(6):373-81), γεγονός που συνηγορεί υπέρ της οικογενειακής – ιδιωτικής φύλαξης.
Χρήσεις των ομφαλικών βλαστοκυττάρων σε αιματολογικές και μη ασθένειες
Είναι γνωστό ότι το αίμα του ομφαλίου λώρου είναι πλούσιο σε κύτταρα φυσικούς φονείς, (Natural Killer Cells). Τα κύτταρα αυτά με τη μέθοδο της κυτταρικής επέκτασης (cell expansion) μπορούν σήμερα να πολλαπλασιαστούν περισσότερες από 30 φορές, δημιουργώντας άνω των 150 Χ 106 κύτταρα ανά συλλογή. Τα κύτταρα αυτά εάν χορηγηθούν σε ασθενείς με οξεία λεμφοβλαστική και οξεία μυελογενή λευχαιμία προκαλούν απομάκρυνση του 60% έως 85% των κυκλοφορούντων λευχαιμικών κυττάρων. Με βάση τη γνώση αυτή το αίμα του ομφαλίου λώρου μπορεί να χορηγηθεί σε ασθενείς χωρίς προηγηθείσα χημειοθεραπεία, σε ενήλικες οι οποίοι έχουν ήδη μεταμοσχευθεί και σε παιδιά ή ενήλικες οι οποίοι δεν κρίνονται υποψήφιοι προς μεταμόσχευση. (Patric Zweidler-McKay, University of Texas, M.D. Anderson Cancer Center, Children’s Cancer Hospital. Aνακοίνωση στο ετήσιο συνέδριο της American Society of Pediatric Hematology/Oncology, 16 Μαΐου 2008).
Είναι επίσης γνωστό, ότι το αίμα του ομφαλίου λώρου είναι πλούσιο σε πρόδρομα κυτταροτοξικά βλαστικά κύτταρα τα οποία στρέφονται εναντίον των καρκινικών κυτττάρων, και για το λόγο αυτό χορηγείται στις περιπτώσεις ρετινοβλαστωμάτων των παιδιών (σπάνιο είδος καρκινικών όγκων του οφθαλμού), όπου κατ εξοχήν γίνονται αυτόλογες μεταμοσχεύσεις (Joshi et al, 2007, I Neuroimmune Pharmacology 2 (2), 202-212).
Είναι γνωστό εδώ και καιρό, ότι το ομφαλικό αίμα περιέχει εκτός από τα αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα, τα μεσεγχυματικά βλαστοκύτταρα και τα μη-περιορισμένα σωματικά κύτταρα (unrestricted somatic stem cells). Τα τελευταία, είναι κύτταρα που μπορούν να διαφοροποιηθούν σε οποιονδήποτε τύπο ενήλικου κυττάρου πλην αυτών των γονάδων και παρόλο που ανιχνεύονται σε πολύ μικρούς αριθμούς, μπορούν να πολλαπλασιαστούν In Vitro σε 1015 κύτταρα, χωρίς να χάσουν την δυναμικότητά τους (Kogler G et al. J. Exp. Med. Vol 200; no2; july 19, 2004 pg 123-135) ενώ έχει αποδειχθεί ότι τo αίμα του ομφαλίου λώρου μπορεί να δώσει κύτταρα και των τριών βλαστικών δερμάτων (Sensken et al 2007, 9 (4): 362-378). Συνεπώς η πληροφορία πως «τα ομφαλικά μοσχεύματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε αιματολογικά νοσήματα» είναι παρωχημένη. Μια απλή αναζήτηση στην επίσημη ιστοσελίδα για της κλινικές δοκιμές που διεξάγονται υπό την αιγίδα του Εθνικού Ιδρύματος Υγείας (NIH) των Η.Π.Α., (http://clinicaltrials.gov) με λέξεις-κλειδιά «cord blood» παρήγαγε 363 αποτελέσματα, αναδεικνύοντας το τεράστιο δυναμικό των ομφαλικών μοσχευμάτων. Ανάμεσα στα αποτελέσματα που προέκυψαν από την αναζήτηση, βρίσκει κανείς δοκιμαστικές θεραπείες για αιματολογικές, μεταβολικές, νευρολογικές, ορθοπεδικές, ανοσολογικές, καρδιολογικές και άλλες ασθένειες.
Ήδη, έχουν δημοσιευθεί τα πρώτα αποτελέσματα από τη χρήση των βλαστοκυττάρων του ομφαλικού αίματος για τη θεραπεία του Διαβήτη τύπου Ι (Michael J Haller et al. 2008, Exp Hematology,36(6): 710-715) και αναμένονται εξελίξεις σε αντίστοιχες προσπάθειες για άλλα αυτοάνοσα νοσήματα όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας.
Πολλά υποσχόμενες είναι και οι εξελίξεις στον τομέα της «Αναγεννητικής Ιατρικής», ενός κλάδου που βρίσκεται σε δυναμική ανάπτυξη και υπόσχεται να αλλάξει το μέλλον της ιατρικής σε πολλά πεδία. Η ανίχνευση μη-περιορισμένων ολοδύναμων σωματικών βλαστοκυττάρων στο ομφαλικό αίμα (Kogler G et al. J. Exp. Med. Vol 200; no2; july 19, 2004 pg 123-135) μπορεί να οδηγήσει τα ομφαλικά μοσχεύματα σε μία εναλλακτική πηγή βλαστοκυττάρων με ιδιαίτερα μεγάλο εύρος διαφοροποίησης, ενώ τα μεσεγχυματικά βλαστικά κύτταρα που περιέχει, χρησιμοποιούνται ήδη σε αναγεννητικές θεραπείες, όπως για παράδειγμα η αναγέννηση του μετεμφραγματικού μυοκαρδίου (R de Silva and RJ Lederman, Cytotherapy 2004; 6(6): 608-614), καθώς και σε αναπλαστικές εφαρμογές στην ορθοπεδική και αθληιατρική.
Απ΄όλα τα παραπάνω που μόνο ενδεικτικά αναφέρουμε, γίνεται σαφές ότι οι εφαρμογές των βλαστοκυττάρων σήμερα, αφορούν μια συνεχώς διευρυνόμενη γκάμα νοσημάτων, που ξεπερνά τα στενά όρια της αιματολογίας. Ακόμη δε και μέσα σε αυτά τα όρια, είναι προκλητική η επιλεκτική πληροφόρηση που διεξάγει μερίδα οργανωμένων αιματολόγων, η οποία εμφανίζει παραπλανητικά μόνον τη μισή αλήθεια.
Επίσης, θεωρούμε ότι γίνεται εύκολα κατανοητό πως στις απόψεις που συχνά και ανεύθυνα δημοσιεύoνται υφίσταται σοβαρός και τεκμηριωμένος επιστημονικός αντίλογος. Θεωρούμε δε αυτονόητη υποχρέωση κάθε αμερόληπτου εντύπου ή ιστοσελίδας, την αναζήτηση και δημοσίευση τυχόν αντίθετων απόψεων, ιδιαίτερα μάλιστα όταν τα θέματα που αναλύονται είναι εκτός από κοινωνικά και εξόχως επιστημονικά.
Γ. Καραβάνας
Μορ. Βιολόγος – Γενετιστής, MSc, PhD
Εκπρ. Τύπου ΕΕΤΟΑ
ΕΧΩ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΤΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ ΚΑΙ ΡΩΤΗΣΑ ΣΤΗΝ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ Η ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΚΟΥΣΑ ΣΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΤΑ ΔΩΡΙΣΩ?
ΜΟΥ ΑΠΑΝΤΗΣΑΝ ΝΑΙ.ΦΤΙΑΧΝΟΥΝ ΑΡΚΕΤΑ ΔΕΙΓΜΑΤΑ ΠΧ ΣΕ ΕΜΕΝΑ 7 ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ,ΚΑΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΤΟ ΕΝΑ ΜΠΟΥΚΑΛΑΚΙ ΓΙΑ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΠΑΡΚΙΝΣΟΝ ΘΑ ΕΙΧΕ 20 ΜΕ 30 % ΒΕΛΤΙΩΣΗ,ΜΑΣ ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ.ΤΕΛΙΚΑ Η ΓΙΑΓΙΑ ΦΟΒΗΘΗΚΕ
Τι είναι αυτά τα 7 μπουκαλάκια; τσίπουρο; μήπως μπερδεύετε τα πράγματα; ξέρετε πόσα ml μένουν από τον ασκό συλλογής και ποια ποσότητα μπορεί να θεωρηθεί ένα ΜΟΣΧΕΥΜΑ; ξέρετε ότι το 60% των συλλεγόμενων ομφαλοπλακουντιακών είναι ανεπαρκές για Μόσχευμα;
ΔΏΣΤΕ ΤΑ ¨ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ¨ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΣΑΣ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΓΙΑ ΝΑ ΣΩΘΟΥΝ ΟΣΟΙ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ
ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΙ ΓΙΑ ΝΑ ΕΚΦΕΡΟΥΝ ΑΠΟΨΕΙΣ ΔΗΜΟΣΙΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΘΙΓΟΥΝ ΤΕΤΟΙΑ ΖΗΤΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΟΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΡΜΟΔΙΟΙ ΟΠΩΣ Ο ΓΕΝΕΤΙΣΤΗΣ ΠΑΡΑΠΑΝΩ. ΟΙ ΥΠΟΛΟΙΠΕΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΡΩΣ ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΤΙΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΚΡΙΒΗ ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΤΑΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΑΜΑΘΕΙΣ Η ΑΚΟΜΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΗΜΙΜΑΘΕΙΣ. ΕΓΩ ΕΧΩ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΦΥΛΑΞΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΑ ΤΡΑΠΕΖΑ ΟΜΦΑΛΟΠΛΑΚΟΥΝΤΙΑΚΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΔΡΥΜΑΤΟΣ ΙΑΤΡΟΒΙΟΛΟΓΙΚΩΝ ΕΡΕΥΝΩΝ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΘΑ ΑΠΕΥΘΥΝΘΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΟΠΟΥ ΘΑ ΔΩΡΙΣΟΥΜΕ ΤΟ ΟΜΦΑΛΟΠΛΑΚΟΥΝΤΙΑΚΟ ΑΙΜΑ ΚΑΙ ΘΑ ΚΡΑΤΗΣΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΦΥΛΑΞΗ ΤΑ ΜΕΣΕΓΧΥΜΑΤΙΚΑ ΣΤΕΛΕΧΙΑΙΑ ΚΥΤΑΡΑ (ΚΟΣΤΟΣ 1230Ε). ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΒΡΙΣΚΕΤΕ ΑΝ ΘΕΛΕΤΕ ΣΤΟ http://www.hcbb.gr ΚΑΙ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΟΥΝ ΕΝΤΟΣ ΤΟΥ ΧΩΡΟΥ ΤΟΥ ΙΙΒΕΑΑ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΩΡΑΝΟΥ ΤΟΥ ΕΦΕΣΙΟΥ 4 ΤΚ11527 ΑΘΗΝΑ ΤΗΛ. 2106597697 ΚΑΙ 2106597341-2. ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΟΛΥ ΤΑΠΕΙΝΗ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΟΥ ΑΠΟΨΗ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ ΚΟΠΟ….
Κύριε Γ.Καραβανά, είστε ηλίθιος.
Έτσι απλά.
Η ουσία δεν είναι αν οι αυτόλογες μεταμοσχεύσεις έχουν έδαφος εφαρμογής, αλλά αν πρέπει να υπάρχουν οι ιδιωτικές εταιρείες φύλαξης ή όχι.
Αυτά.
ΚΥΡΙΕ Γ.ΚΑΡΑΒΑΝΑ ΓΙΑΤΙ ΣΤΗΝ ΓΑΛΛΙΑ,ΙΤΑΛΙΑ,ΟΛΛΑΝΔΙΑ,ΤΟΥΡΚΙΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΟΝΤΑΙ ΟΙ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΦΥΛΑΞΗΣ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ;ΠΟΣΟ ΠΙΑ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΣΗ ΤΟΥ ΑΠΛΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΧΩΡΑΕΙ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΜΙΚΡΗ ΧΩΡΑ;ΟΥΤΕ Η ΤΩΡΙΝΗ ΑΘΛΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΡΟΜΑΖΕΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΣΑΡΛΑΤΑΝΟΥΣ.ΚΡΙΜΑ!
Αγαπητή Μαρία,
Παρέθεσα παραπάνω, την επιστημονική αλήθεια (με βάση όχι “απόψεις”, αλλά τεκμηριωμένα δημοσιεύματα σε διεθνή επιστημονικά περιοδικά με κριτές (για όσους γνωρίζουν τη διαδικασία δημοσίευσης σε επιστημονικά περιοδικά.)
Όλα τα παραπάνω, εξηγούν α) που μπορούν να χρησιμοποιηθούν τα βλαστοκύτταρα του ομφαλικού αίματος (δηλ. σε ποιον και για ποιες ασθένειες), β) που ΔΕΝ μπορούν να χρησιμοποιηθούν και γ) ποιες είναι οι πιθανότητες να τα χρειαστεί κανείς στη ζωή του. Επί των στοιχείων αυτών δεν χωρεί καμία αμφισβήτιση.
Στο αν θα πρέπει ή όχι να υπάρχουν ιδιωτικές τράπεζες, ο καθένας, δικαιούται να έχει τις απόψεις του (αρκεί να μην είναι τόσο ηλίθιος ώστε να πιστεύει ότι μόνο η δική του άποψη αξίζει να διατυπώνεται Κε Ανδρεουλάκη). Επίσης, είναι κατά τη γνώμη μου λάθος η άποψη που βαφτίζει εκμετάλευση, κάθε ΥΠΗΡΕΣΙΑ που παρέχεται από ιδιώτες.
Επειδή συχνά δεν μπορεί να επιτευχθεί συμφωνία στα αρχαίο ζήτημα δημόσια ή ιδιωτική οικονομία (βλέπε Σπάρτη- Αθήνα), ο Ευρωπαϊκός πολιτισμός έχει καταλήξει στο ιδεώδες της ελευθερίας επιλογής. Με απλά λόγια, σε κανέναν δεν επιβάλλεται να προσφύγει σε ιδιωτικές υπηρεσίες αν δεν το επιθυμεί και καλό είναι να υπάρχει η εναλλακτική δυνατότητα προσφοράς αντίστοιχων δημόσιων υπηρεσιών (όπως συμβαίνει στην Ελλάδα).
Είναι γεγονός ότι χώρες όπως η Γαλλία και η Ιταλία, δεν επιτρέπουν τη λειτουργία ιδιωτικών τραπεζών ομφαλικού αίματος. Αντίθετα, τόσο δημόσιες όσο και ιδιωτικές τράπεζες λειτουργούν στις ΗΠΑ, Καναδά, Ρωσία, Γερμανία, Αυστρία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ισπανία, Ουγγαρία, Ρουμανία, Κύπρο, Ινδία, Αυστραλία, Λατ. Αμερική, Μέση Ανατολή, μόνο για να αναφέρω μερικές.
Φιλικά,
Γ. Καραβάνας
ΩΣ ΜΗΤΕΡΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΗΔΗ ΚΑΙ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΕΝΤΟΣ ΟΛΙΓΩΝ ΗΜΕΡΩΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΟΥΣ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΥΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΤΑ ΟΣΑ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΟΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΦΛΕΓΟΝ ΖΗΤΗΜΑ ΤΩΝ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΟΠΩΣ ΚΟΙΝΑ ΟΝΟΜΑΖΟΝΤΑΙ. ΕΠΕΙΔΗ ΕΧΩ ΕΝΗΜΕΡΩΘΕΙ ΑΠΟ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΦΥΛΑΞΗΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΠΡΟΒΕΙ ΣΤΗΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΦΥΛΑΞΗ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΩΝ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑΙΑ ΠΟΥ ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΣΑΦΕΙΣ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΧΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΕΝ ΛΟΓΩ ΚΥΤΤΑΡΩΝ ΚΑΙ ΑΦΗΝΟΥΝ ΕΣΦΑΛΜΕΝΕΣ ΕΛΠΙΔΕΣ ΚΑΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΣΕ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΟΥΔΕΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΕΧΟΥΝ ΜΕ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥΣ ΟΡΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΗΘΕΙΕΣ? ΚΑΙ ΑΝ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΟΥ ΜΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΟΝΤΩΣ ΤΑ ΑΠΟΘΗΚΕΥΜΕΝΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟΤΕ ΑΠΟΔΕΙΧΘΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΛΠΙΔΕΣ ΓΙΑ ΣΩΤΗΡΙΑ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΥΠΟΘΕΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΕ ΠΕΙΡΑΜΑΤΙΝΟ ΣΤΑΔΙΟ ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΑΝΑΛΑΒΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ? ΛΥΠΑΜΑΙ ΑΛΛΑ ΕΧΩ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΟΤΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΧΩΡΑ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΑΒΙΑΣΤΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΕΙΑΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΟΥΛΑΕΙ ΦΥΚΙΑ ΓΙΑ ΜΕΤΑΞΩΤΕΣ ΚΟΡΔΕΛΕΣ ΟΠΟΥ ΚΑΙ ΟΠΟΤΕ ΘΕΛΕΙ.ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΜΕ ΒΡΙΣΚΕΙ ΣΥΜΦΩΝΗ ΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΝΑ ΔΩΡΙΣΩ ΤΑ ΒΛΑΣΤΟΚΥΤΤΑΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΟΙΝΟ ΚΑΛΟ ΟΛΩΝ ΜΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΞΕΚΑΘΑΡΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΑΚΡΙΒΕΙΑ ΠΟΙΑ ΘΑ ΗΤΑΝ Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΑΝ ΤΑ ΚΡΑΤΟΥΣΑ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΜΟΥ ΧΡΗΣΗ.ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΡΧΟΜΑΙ ΚΑΙ ΛΕΩ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΟΤΑΝ ΕΓΩ ΠΟΥ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΡΑΞΩ ΜΙΑ ΔΩΡΕΑ ΖΩΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΗ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΘΩ ΚΑΙ ΝΑ ΝΟΙΑΣΤΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ ΑΥΤΗΣ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝ ΒΡΙΣΚΟΜΑΙ ΧΙΛΙΟΜΕΤΡΑ ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ 2 ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΠΟΥ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟΥΝ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ ΜΑΣ?
Κύριε Καραβάνα,
με αυτό που είπατε:
“Στο αν θα πρέπει ή όχι να υπάρχουν ιδιωτικές τράπεζες, ο καθένας, δικαιούται να έχει τις απόψεις του”, οφείλω να αναιρέσω.
Δεν είστε ηλίθιος. Κουστωδός -ξέρεις ποιών- που τα παίρνει είστε.
Απολογούμαι για τον προηγούμενο ατυχή χαρακτηρισμό.
Σου εύχομαι ολόψυχα να ΜΗΝ τύχει να χρειαστεί δικός σου άνθρωπος μεταμόσχευση και να ανακαλύψεις έντρομος ότι τα “μαγικά” του κύτταρα που είχε φυλάξει απλά δεν…κάνουν για τον Α ‘η Β λόγο, και να αρχίσεις το ψάξιμο σε…δημόσιες τράπεζες. Ξέρεις τί εννοώ, έ, κύριε Καραβανά; Πόσες φορές χρειάστηκες να μαζέψεις τα ασσυμμάζευτα σε καμένους γονείς κύριε Καραβάνα; Σίγουρα ξέρεις τί εννοώ.
Και πάλι, απολογούμαι για το ηλίθιος. Δεν ήταν καθόλου σωστό.
Οι ελευθερίες που αναφέρονται παραπάνω με υποχρεώνουν να πω και τη δική μου γνώμη ως δότρια ομφαλοπλακουντιακού αίματος της ελληνικής τράπεζας στην Ακαδημία Αθηνών:
Mακριά από τις ιδιωτικές εταιρείες.-
Και ένα ωραιότατο λινκ:
http://exandasdocumentaries.com/gr/documentaries/chronologically/2009-2010/140-the-precious-cell
Ολόκληρο το ντοκυμαντέρ το βλέπετε εδώ:
http://www.ert.gr/el/play/eksantas/to-polytimo-kyttaro
Αυτάααααααααα :)
ειναι πραγματικα πολυ περιεργο και επικινδυνο κατα τη γνωμη μου άνθρωποι που δεν εχουν σχεση με την επιστημη, να βγαζουν συμπερασματα και μαλιστα να συμβουλευουν και αλλους. ειναι βεβαια δικαιωμα του καθενος να εχει τη δικη του αποψη, η οποια φυσικα στηριζεται στις γνωσεις και τα γενικοτερα πιστευω του. η ημιμαθεια ομως ειναι κακος συμβουλος και οδηγει συχνα σε λαθος αποφασεις. ως βιλογος μιλωντας και εχοντας διαβασει αρκετα για το θεμα, αυτο που εχω να πω ειναι πως και η δημοσια αλλα και η ιδιωτικη φυλαξη ειναι χρησιμες. αναλογα με την περιπτωση και την ασθενεια κρινεται καταλληλοτερη η μια ή η αλλη. δεν μπορεικανεις να κατηγορισει ενα γονεα επειδη ηθελε να διασφαλισει, στο βαθμο που μπορει και που ειναι εφικτο, το παιδι και την οικογενεια του, φυλασσοντας ιδιωτικα τα βλαστοκυτταρα του παιδιου του, αλλα ουτε και εκεινον που τα δωρισε. υπαρχουν πραγματικα ασθενειες στις οποιες οι ενδεικνυομενη μεταμοσχευση ειναι η αυτολογη (ο,τι εχει να κανει με καρδια και εγκεφαλο αλλα και αιματολογικης φυσεως ασθενειες). υπαρχουν ομως αλλες που ενδεικνυται η αλλογενης. αν στην ελλαδα το δημοσιο λειτουργουσε ως οφειλε, και οπως λειτουργει σε αλλες χωρες, τοτε ολοι θα δωριζαν ενδεχομενως και η πιθανοτητα να βρει κανεις συμβατο μοσχευμα θα αυξανοταν. δυστυχως, στη χωρα μας μονο αυτο δε γινεται. και για να ξεκαθαριστει και κατι οσον αφορα την τραπεζα δημοσιας φυλαξης στην ακαδημια αθηνων, δεν προκειται για κρατικο φορεα. ειναι νομικο προσωπο ιδιωτικου δικαιου και εχει κερδος απο τη φυλαξη των μεσεγχυματικων. αρα μην μπερδευουμε τον ορο ιδωτικη και δημοσια τραπεζα. δημοσια πραγματικα ειναι εκεινη στη θεσσαλονικη που δεν “πουλαει” κατι. σχετικα με το ντοκυμαντερ του εξαντα, αυτο που ειναι ολοφανερο ειναι πως ενα στοχο ειχε: να στηριξει τη δημοσια φυλαξη μονο και να κατηγορησει την οικογενειακη. δυστυχως ο τροπος με τον οποιο εγινε δεν ηταν ο πλεον ηθικος, καθως παρουσιασε μονο τα υπερ της δημοσιας και τα κατα της ιδιωτικης. οπως συμβαινει ομως με ολα σχεδον τα θεματα, υπαρχουν 2 οψεις. οποιος θελει πραγματικα να ενημρωθει και να παρει αποφαση σχετικα με το θεμα, καλο θα ειναι να ψαξει πηγες εγκυρες και αντικειμενικες και αυτες ειναι μονο τα επιστημονικα δεδομενα και οχι οι τηλεοπτικες εκπομπες. κλεινοτας, οπως και σε οποιοδηποτε αλλο χωρο, υπαρχουν οι επαγγελματιες και οι μη. μια γενικευση ειναι ακρως παρακινδυνευμενη και πολλες φορες λανθασμενη, ειδικα οταν δημοσιοποιειται και αφορα σε τοσο κοσμο.
και κατι που ξεχασα να αναφερω σχετικα με την πραγματικα πολυτιμη δωρεα ομφαλιου αιματος, αυτος που δωριζει δε σημαινει οτι θα εχει προτεραιοτητα αν ποτε χρειαστει. οποιο αιματολογο ρωτησετε (που γνωριζει) αλλα και την τραπεζα στην ακαδημια (λογικα) θα σας το πουν. δεν ειναι αλλωστε ηθικα σωστο να γινεται κατι τετοιο. τα κριτηρια για το ποιος θα παρει μοσχευμα πρωτος ειναι καθαρα ιατρικα και οχι κοινωνικα. ειναι καθαρα θεμα τυχης να βρεθει το συμβατο μοσχευμα και φυσικα αλλα κριτηρια θα καθορισουν την πριτεραιοτητα.
Καλησπέρα σε όλους.
Η αλήθεια είναι οτι το θέμα της φύλαξης των βλαστικών κυττάρων είναι από τα πιο αμφιλεγόμενα αυτή τη στιγμή. Όταν ήρθα αντιμέτωπη με το δίλλημα και έπρεπε να αποφασίσω τι θα κάνω με το ομφαλοπλακουντιακό αίμα του παιδιού μου ταλαντεύτηκα πάρα πολύ. Δυστυχώς στην Ελλάδα λειτουργούν πολλοί “τσαρλατάνοι” σε όλους τους τους φορείς. Τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα. Θεωρώ πως πρέπει ΟΛΟΙ οι γονείς να έχουν μια σωστή ενημέρωση και να αποφασίσουν μόνοι τους για τα βλαστοκύτταρα του παιδιού τους. Ανεπηρέαστοι από απόψεις τρίτων, ιατρών κτλ. Ας μην ξεχνάμε οτι όλοι γνωρίζουμε καλά πως λειτουργούν όλα αυτά τα κυκλώματα στη χώρα μας. Αυτό που μου έμεινε απ’όλη αυτή την πικρή ιστορία είναι οτι στην ΙΔ.Φύλαξη: α) υπάρχουν ασθένειες οιυ δεν μπορουν να χρησιμοποιηθούν στο ίδιο το άτομο από το οποίο προήλθαν αλλά σε κάποιο αδερφάκι β) οι περισσότερες μεταμοσχεύσεις έχουν γίνει ανάμεσα σε αδέρφια γ)ότι σε κάποιες περιπτώσεις οι επιστήμονες ζητάνε μόνο του ίδιου του ατόμου (π.χ. Εγκεφαλική παράλυση) δ)οτι στη ΔΩΡΕΑ δεν έχεις καμία προτεραιότητα και ότι όταν θα πάρει κάποιος το μόσχευμα που εσύ έχεις δωρίσει θα πληρώσει και μάλιστα πολλές χιλιάδες ευρώ. Εύχομαι πραγματικά σα νέα μανούλα κανείς να μην έρθει αντιμέτωπος με το ερώτημα εάν έκανε καλά να κρατήσει ή να δωρίσει το μόσχευμα του παιδιού του γιατί δυστυχώς μόνο τότε θα αξιολογηθεί πραγματικά η κάθε απόφαση μας.
@Γιώργος Καραβάνας
απόσπασμα απο τη δική σας δημοσίευση:
<>
Φαντάζομαι ότι στους συντελεστές της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών Ομφαλικού Αίματος δεν υπάρχει ούτε ένας μέτοχος ιδιωτικής εταιρίας φύλαξης ομφαλικών κυττάρων αφού αυτές δεν υπόκεινται σε ελέγχους “για την τήρηση των κανόνων ορθής λειτουργίας των ελληνικών τραπεζών κρυοσυντήρησης”. Συνεπώς, για λόγους και μόνο ηθικής, θα έπρεπε πρώτα να πιέσουν το κράτος να θεσπίσει τέτοιους κανόνες και μετά να ιδρύσουν ιδιωτικές εταιρίες φύλαξης ομφαλικών κυττάρων. Ή μήπως είμαι υπερβολικά αφελής???
Αγαπητέ Κων/νε,
Η ΕΕΤΟΑ βεβαίως και συμπεριλαμβάνει ανθρώπους που συνδέονται με τις ιδιωτικές τράπεζες. Άλλωστε ποτέ κανείς από εμάς δεν έκρυψε την ταυτότητά του. Αντίθετα οι απόψεις μας κατατίθενται πάντα επώνυμα.
Εκτός από τις απόψεις μας, προτιμούμε να καταθέτουμε στοιχεία, με παραπομπές στη διεθνή επιστημονική βιβλιογραφία (όχι σε εκπομπές ή σε κείμενο διεθνών επιστημονικών εταιρειών με αναφορά σε κοινωνικά ζητήματα ή ζητήματα βιοηθικής). Βεβαίως και υπάρχει λόγος ύπαρξης τόσο δημόσιων όσο και ιδιωτικών τραπεζών, αλλά ο ρόλος μας δεν είναι να πείσουμε για τις δικές μας απόψεις. Ρόλος μας είναι να ενημερωθούν όλοι για το τι μπορεί και τι ΔΕΝ μπορεί να κάνει το ομφαλικό αίμα, βοηθώντας έστι τους γονείς να πάρουν τη δική τους απόφαση, με βάση τη δική τους φιλοσοφία ζωής.
Αυτό που δεν δεχόμαστε είναι να “ενημερώνονται” οι γονείς – όχι με ψεύδη – αλλά με μισές αλήθειες, στις οποίες συχνά καταφεύγουν εκπρόσωποι της “δημόσιας” τράπεζας της Ακαδημίας, η οποία στην πραγματικότητα είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου που εκτός από κοινωφελές έργο ασκεί ΚΑΙ εμπορική δραστηριότητα.
Σχετικά με το νομικό πλαίσιο και τους ελέγχους η ΕΕΤΟΑ κάνει ότι μπορεί: έχει καταθέσει πρόταση στην Ελληνική Αιματολογική Εταιρεία, για σύνταξη κοινών κειμένων προς ενημέρωση των γονέων, χωρίς ωστόσο να λάβει ποτέ απάντηση. Ορισμένοι θέλουν απλώς να μην υπάρχουμε… Έχουμε επίσης καταθέσει προτάσεις προς το Υπουργείο Υγείας. Έχουμε ήδη διαγράψει από την ΕΕΤΟΑ ιδιωτική εταιρεία της οποίας η λειτουργία δεν τιμούσε τον κλάδο μας.
Φαντάζομαι ωστόσο ότι δεν πέφτει η ευθύνη σε εμάς για την καθυστέρηση της νομοθεσίας! Μη ρίχνουμε τις καθυστερήσεις του κράτους στην πλάτη των ιδιωτών. Άλλωστε, η αδειοδότηση των εταιρειών μας (ως εταιρειών παρά την Υγεία) θα σημάνει και μείωση του ΦΠΑ που πληρώνουμε – συνεπώς οι πρώτοι που επιθυμούν την πρόοδο της νομοθετικής διαδικασίας είμαστε εμείς.
ΥΓ 1. Το 2005 θεσπίστηκαν οι πρώτοι νόμοι για την εξωσωματική γονιμοποίηση. Αν περίαν μέχρι τότε οι αντίστοιχες εταιρείες, δεκάδες χιλιάδες ελληνικές οικογένειες θα ήταν σήμερα χωρίς παιδιά. Η επιστημονική και η επιχειρηματική πρόοδος δεν μπορεί να περιμένει ένα καθυστερημένο κράτος. Εκ του Συντάγματος, ότι δεν απαγορεύεται ρητά – επιτρέπεται. Άλλωστε, σε ισχύ βρίσκονται σειρά ευρωπαϊκών οδηγιών που καλύπτουν τόσο τις τράπεζες όσο και τους γονείς που τις εμπιστεύονται.
ΥΓ 2. Κύριε Ανδρεουλάκη. Το ίδιο εύχομαι και σε εσάς καθώς και σε όλο τον κόσμο. Ποτέ δεν είπα ότι τα ομφαλικά μοσχεύματα είναι πάντα κατάλληλα. Μαγικά ραβδιά στην ιατρική δεν υπάρχουν. Έχω ήδη τονίσει ότι τα αυτόλογα μοσχεύματα είναι ΑΚΑΤΑΛΗΛΑ στα κληρονομικά νοσήματα. Υπάρχουν όμως άλλα ΕΠΙΚΤΗΤΑ νοσήματα στα οποία τα ομφαλικά μοσχεύματα ΕΙΝΑΙ χρήσιμα. Προσωπικά θα είμαι ήσυχος με τη συνείδησή μου αν έστω και ένα παιδάκι σωθεί ως αποτέλεσμα της δουλειάς μου.
Δρ. Γ. Καραβάνας
Πότε ήταν η τελευταία φορά που συζητήσατε τις απόψεις (καιτη…συνείδηση σας) με τους γιατρούς στις παιδο-ογκολογικές κλινικές κύριε Καραβάνα;
Και τί ακριβώς σας είπαν;
Κύριε Ανδρεουλάκη,
Επιμένετε σε κάτι που έχει νομίζω γίνει σαφές, όταν σας λέω ότι τα ιδιωτικώς φυλαγμένα μοσχεύματα έχουν ήδη βοηθήσει σε ορισμένες περιπτώσεις κι έχουν αποδειχθεί ακατάλληλα σε άλλες:
Στις ογκολογικές μονάδες όλου του κόσμου μπορεί κανείς να συναντήσει:
1. παιδιά που σώθηκαν από το ομφαλικό αίμα άλλου ανθρώπου (από δημόσια τράπεζα)
2. παιδιά που σώθηκαν από το ομφαλικό αίμα αδερφού τους (από ιδιωτική τράπεζα). Η ιατρική βιβλιογραφία μάλιστα λέει πως ακόμη κι αν μπορούσαμε πάντα να βρίσκουμε ένα μη-συγγενικό ίστοσυμβατό μόσχευμα, το αντίστοιχο συγγενικό ιστοσυμβατό μόσχευμα θα έδινε 2πλάσιες πιθανότητες επιτυχίας της μεταμοσχευσης
3. θα βρει επίσης παιδιά που μεταμοσχεύθηκαν με το δικό τους αίμα
4. θα βρει παιδιά που χάθηκαν περιμένοντας, χωρίς ποτέ να βρεθεί ιστοσυμβατό μόσχευμα
5. θα βρει τέλος παιδιά, που μεταμοσχεύθηκαν με ιστοσυμβατό μη-συγγενικό μόσχευμα και τελικά χάθηκαν εξαιτίας της νόσου απόρριψης (η πιθανότητα της νόσου είναι μισή για τα συγγενικά μοσχεύματα ίσης ιστοσυμβατότητας).
Τέλος, καλό είναι να γνωρίζετε ότι οι εφαρμογές των βλαστοκυττάρων δεν περιορίζονται στις παιδοογκολογικές κλινικές, αλλά αντίθετα αφορούν ένα μεγάλο εύρος ιατρικών ειδικοτήτων, όπως η ορθοπεδική, η καρδιολογία, η δερματολογία, η νευρολογία, η αισθητική ιατρική και η ιατρική αποκατάστασης.
Επιπλέον, τύποι βλαστοκυττάρων από αυτούς που μπορούν να απομονωθούν από το ομφαλικό αίμα (μέχρι στιγμής έχει βρεθεί πως αυτό περιέχει 5 διαφορετικούς τύπους βλαστοκυττάρων) αποτελούν σήμερα την πρώτη ύλη για την Αναγεννητική Ιατρική και τη Μηχανική Ιστών, κλάδους που αποτελούν για πολλούς το μέλλον της Ιατρικής.
Από τα γραφόμενά σας (κι από το επιθετικό σας ύφος) συμπεραίνω πως είχατε ενδεχομένως κάποια οικογενειακή ιατρική περιπέτεια που αφορούσε στις μεταμοσχεύσεις. Εύχομαι ειλικρινά να πήγαν όλα καλά. Είναι λάθος όμως να βγάζετε γενικά συμπεράσματα για έναν κλάδο του οποίου οι εφαρμογές δεν μπορούν να περιοριστούν σε ορισμένα μόνο περιστατικά.
Επαναλαμβάνω (για τελευταία φορά): στην ιατρική δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Υπάρχουν μόνο πιθανότητες.
Η δημόσια δωρεά αυξάνει τις πιθανότητες όλων των ανθρώπων (και γι’ αυτό αποτελεί θετική πράξη) και η ιδιωτική φύλαξη βελτιστοποιεί τις πιθανότητες κάθε οικογένειας που την επιλέγει (γι’ αυτό επίσης αποτελεί θετική πράξη).
Αρνητική, είναι μόνο η απόρριψη (το πέταγμα δηλαδή) των ομφαλικών μοσχευμάτων, η οποία αποτελεί το 80% των περιπτώσεων στην Ελλάδα σήμερα. Η όποια καμπάνια της “δημόσιας” τράπεζας θα έπρεπε μάλον να στοχεύει στη μείωση του ποσοστού αυτού, αντί να εξαντλείται σε μανιώδη κυνηγητό των ιδιωτικών υπηρεσιών, μέσα από πληρωμένες τηλεοπτικές εκπομπές της πρωινής ζώνης.
Ίσως να μην καταλάβατε καλά την ερώτηση μου, γι’αυτό, ξανά:
Πότε ήταν η τελευταία φορά που συζητήσατε τις απόψεις (καιτη…συνείδηση σας) με τους γιατρούς στις παιδο-ογκολογικές κλινικές κύριε Καραβάνα;
Και τί ακριβώς σας είπαν;
Στο φύλλο 150 της εφημερίδας της Κυβέρνησης που εκδόθηκε στις 27 Ιουνίου 2011 δημοσιεύτηκε ο νόμος 3984 που αφορά τις τράπεζες βλαστοκυττάρων δημόσιες και ιδιωτικές. Με βάση το νόμο το Υπουργείο Υγείας με ειδικό έντυπο θα ενημερώνει τους γονείς οι οποίοι θα επιλέγουν την ιδιωτική ή τη δημόσια φύλαξη. Οποιοσδήποτε άλλος μη εξουσιοδοτημένος παρεμβαίνει στην ενημέρωση των γονέων θα διώκεται ποινικά βάσει του νόμου. Έτσι οι ενδιαφερόμενοι υποψήφιοι γονείς δεν χρειάζεται να ακούν και να διαβάζουν ανεύθυνες γνώμες.
Χωρίς να είμαι φανατικός του ιντερνετ τυχαία έπεσα σε αυτό το blog και το διάβασα προσεκτικά. Διαπίστωσα πολλές απόψεις, σκεπτικισμό, φανατισμό, εμπάθεια, άγνοια και λογική στον παραλογισμό. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει στην Ελλάδα μια κατά μέτωπο επίθεση θιασωτών των δημοσίων τραπεζών εναντίον των ιδιωτικών και η διαμάχη είναι κατά βάση οικονομική, η οποία περιτυλίγεται με την ηθική, τον αλτρουισμό και την προσφορά. Τα βλαστοκύτταρα αποτελούν ένα ιατρικό αντικείμενο και κανένας δεν επιτρέπεται να εκφράζει δημόσια άποψη προπαγανδίζοντας ή παραπληροφορώντας και παρασύροντας ευάλωτους συνανθρώπους. Καταλαβαίνει κάποιος την αξία των βλαστοκυττάρων όταν τα έχει ανάγκη. Τότε θα καταλήξει να πληρώσει άμεσα το ποσό των 60.000 ευρώ για αγορά 2 μοσχευμάτων ομφαλοπλακουντιακού αίματος από τη δημόσια τράπεζα, όπως και έγινε πρόσφατα σε μεγάλο νοσοκομείο της Αθήνας. Μέχρι τότε η οικογένεια που αντιμετώπισε το πρόβλημα γνώριζε για τη δωρεά του ομφαλοπλακουντιακού αίματος προς τη δημόσια τράπεζα και το δωρεάν λαμβανόμενο μόσχευμα από τη δημόσια τράπεζα, όταν θα το είχε ανάγκη. 60.000 ευρώ είναι ένα τεράστιο ποσό και γίνεται δυσβάσταχτο όταν ο ασθενής έξι μήνες μετά βαδίζει προς το μοιραίο. Υπάρχουν και πολλά άλλα περίεργα με τις δημόσιες τράπεζες στην Ελλάδα, ο κόσμος σιγά-σιγά θα συνειδητοποιήσει. Όσο δε για τον πολυδιαφημιζόμενο ΕΞΑΝΤΑ, το μεγαλύτερο επίτευγμα της δημόσιας παραπληροφόρησης με την απόλυτη συνδρομή της δημόσιας τράπεζας και τηλεόρασης, σας παραπέμπω στο CORD:USE Cord Blood Bank with the leaders (ιδιωτική τράπεζα βλαστοκυττάρων με έδρα τη Φλόριντα) με ιδιοκτήτρια την Elian Gluckman, η οποία συμμετείχε στον ΕΞΑΝΤΑ και τα λόγια της παραφράστηκαν.